24 Ağustos 2013 Cumartesi

BENCİLLİK BİR KİŞİLİK BOZUKLUĞUDUR



       Son birkaç haftada sanat ve kültür alanını da ilgilendiren birkaç  söyleşi, bencilliğin nasıl bir kişilik bozukluğu olabileceğini gözler önüne seriyor.
      Bu öyle bir kişilik bozulmasıdır ki  insanı iftiraya,  yalana, ihanete bile sürükler.
       Toplumsal yaşamımızın geçmişinde, yola devrimci olarak çıkıp, kariyerini
ihbarcı ve sonuçta emniyet görevlisi olarak tamamlamış kişiler vardır.
     Bu gibiler kendi arkadaşları ve sonraki kuşaklarca alay edilerek ve lanetlenerek anımsanır.
     Benmerkezciliğin yaygın olduğu sanat-kültür dünyasında da  bu türden örneklere rastlanır.
      Sözünü ettiğim  söyleşilerden ilki “Sanat Camiasındaki Ergenekon’a Artık Uyanın” başlığı ile 13.08.13’te “Star Magazin”de yayınlandı.
      Söyleşinin bütününü ve burada adını anmak istemediğim sinema yönetmeninin kimliğini merak edenler söz konusu gazeteden bulup öğrenirler.
      “Yöntem olarak yirmili yaşlarımdan beri hep kendimi olayların dışında tutarım” derken bireyci kimliğini açığa vuran bu sanatçı, nedense dışında kalmak istemediği Gezi olayları sırasında sanat çevrelerince dışlanıp eleştirilmesine belli ki çok içerlemiş.
     Ancak bir ihbarcının söyleyebileceği şu sözler dökülüyor ağzından: “….son iki yıldır sürekli uyarıyoruz hükümeti. ‘Sanat camiası içindeki Ergenekon uzantılarına’ artık uyanın diye.(…) Hükümete de kızgınım bu yüzden, çünkü yıllarca bunun araştırılmasını istedik. Sadece askerler mi? Ergenekon’un sivil uzantıları var. Sanat ve kültür dünyasında da yok mu?
      Bir sanatçının  ağzından çıktığına inanılması güç bu sözleri, belli ki  hasım olarak gördüğü ,rahatsızlık duyduğu  kişi  ve çevrelere saldırıları, hakaretleri izliyor.
      Doğrusunu söylemek gerekirse(kuşkusuz benim eksikliğimdir) herhangi bir filmini görmediğim, zaten adını ilk kez bu vesile ile duyduğum  bu yönetmen, sözlerinin sadece içeriğiyle değil, dağınık bir kişiliği ele veren söyleyiş biçimiyle de, bana Ergenekon ihbarcısı “haham” Tuncay Güney “tipoloji”sini çağrıştırdı…
        Söz konusu kişi aynı söyleşide  sanat dünyasındaki ihbarcılığıyla da yetinmiyor ve  birilerini  hükümete ihbar etme alışkanlığını Koç Vakfı’na kadar uzatıyor…
     Güya bu Vakıf, bu  kişinin bir  “video yerleştirme” sergisine maddi destek  sağlayacakken, bir TV konuşmasında “AKP’yi yeterince eleştirmediği”nden ötürü  desteğini geri çekmiş…
     Bu sözler de bana, bencilliğin kan  kardeşi(kankası!) sayabileceğimiz çıkarcılığın insanı ne ölçüde  alçaltabileceğinin  örneği gibi göründü…
      
                                                  ***                            

      Son günlerde Nobel ödüllü yazarımızla da   birkaç söyleşi yayınlandı.
       Belli ki, zaten kendisi de söylüyor, yeni bir kitabının, daha doğrusu eski kitaplarının yeni biçimlerde pazarlanmasının hazırlığı yapılmakta.
       Bu anlaşılır bir şeydir.
       Bir  endüstri dalı olan yayın dünyasında da piyasa kuralları işleyecektir…
       Söz konusu yazarımızın başarısının küçümsenemeyecek bir bölümünü  bu işleri iyi bilmesine borçlu olduğunda kuşku yok.
        Bu söyleşilerden görebildiğim birinde,  kendisine ilişkin ya da genel olarak söyledikleri, okur için ilginç olabilir.
       Ergenekon davası üzerine söyledikleri ise bu yazının başlığını haklı çıkaracak nitelikteydi…
       Kendisinin bu ve benzer konulardaki görüşleri  biliniyor.
        Fakat bu kez dikkat çeken, rahatlamış tavrı, yanı sıra da alttan alta duyumsanan “timsah gözyaşları”ydı…
         “Ergenekoncuların(kimlerse onlar)  hapiste olmasına” üzülüyormuş…
         Ama sanırsınız ki bu dava ve benzerleri ona  ve “onun gibilere” karşı “tehditler azalsın”, “kampanyalar sona ersin” diye açılmış. ..
      Şimdi artık  sorun kalmamış…Kendi sözleriyle:”Zaten artık dava da yok çok şükür”.
       Gerçi yine koruması varmış ama ,” Ergenekon davasından  beri sokakta gazeteci, yazar öldürülmüyor, mahkeme kapılarında kimseye saldırılmıyor”muş…
        Özetle, kahramanımızın(Tanrı korusun!) bir saldırıya uğrama, cezaevine düşme olasılığı ortadan kalkmış…

                                           ***                            
    Bencillik ve yol arkadaşı  çıkarcılık  gerçekten de bir kişilik bozukluğudur.
    Görme yetinizi kaybettirir,,insanlığınızı  alçaltır…
     Yetenekli bir sanatçı da olsanız, yeteneğinizi yerlerde süründürür…


Ataol Behramoğlu/Cumartesi Yazıları/240813

   
 Yazılı medyada yazarın izni olmadan yayınlanamaz..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.